Από τα 100μ στον Μαραθώνιο, από τις 3ωρ 33′ στις 2ωρ 31′, από απλό αθλητισμό στο Νο1 της λίστας των κορυφαίων για το 2023, από τα διαδικτυακά προγράμματα προπόνησης στου κεφαλιού του τις προπονήσεις και από τον πρωταθλητισμό στο να ” δούμε τι θα κάνουμε για να ζήσουμε , για να επιβιώσουμε…”.
Ο Αντώνης Παπαδημητρίου, στα 43 του, από ονειροπόλος, στην αναζήτηση του τρόπου επιτυχίας στη σχέση προσφοράς- ανταπόδοσης.
Η επαγγελματική ανησυχία έρχεται πάντα την επόμενη ενός αγώνα όπου ήδη έχει καταθέσει την ψυχή του για τερματισμό. Τον στέλνει ξανά σε βαθιές σκέψεις, αλλά πάλι το μεράκι, το χόμπι κερδίζει έδαφος και νάτον στην εκκίνηση του επόμενου αγώνα , σ έναν ατέρμονα κύκλο , όπου κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον πως δεν φθείρει ψυχολογικά, ακόμη και σωματικά.
ΔΥΟ ΧΩΡΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ
Η ιστορία των μεγάλων αποστάσεων και των ονείρων γράφεται από το 2009, στον χωματόδρομο που ενώνει δύο χωριά της Χαλκιδικής. Την Ορμύλια και το Βατοπέδι.
Ο Αντώνης έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του στα ΤΕΙ Κοζάνης ως Μηχανολόγος- Μηχανικός ,έχει περάσει ένα διάστημα στα κουλουάρ ως σπρίντερ όπου συναγωνίσθηκε για λίγο τον μετέπειτα 3ο στο παγκόσμιο της Βουδαπέστης Γιώργο Θεοδωρίδη. Σταμάτησε τον πρωταθλητισμό, έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο, ολοκληρώνοντας μια περίοδο της ζωής του που δεν τον άφησε ευχαριστημένο αναζητώντας πλέον την δική του ταυτότητα το δικό του “είναι”.
ΝΑΙ ΜΕΝ , ΑΛΛΑ ΔΕ…
“…αυτά όλα έγιναν μεταξύ 1999- 2008. Μαζί με την φοιτητική μου ζωή γράφθηκα στον Φιλαθλητικό Κοζάνης. Μπήκα στην ομάδα του Στάθη Ρούσσου που τότε προπονούσε τον Γιώργο Θεοδωρίδη. Έκανα τα 100μ σε 11.09 με χρονόμετρο χειρός. Κάποια στιγμή θα κατέβαινα Θεσσαλονίκη για τους διασυλλογικούς αγώνες, θα συμμετείχα στην σκυτάλη 4×100..αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ! Τραυματίσθηκα, η μαγνητική έδειξε οστεοαρθρίτιδα και πρόβλημα στο μηνίσκο. Σταμάτησα!. Κοίταξα πίσω μου…Σπουδές , πτυχίο, πρωταθλητισμός, στρατιωτική θητεία και μετά τι;…””
ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ
Επιστροφή στη Χαλκιδική. Δουλειά για τα προς το ζείν. Επί μία 4ετία , 2004- 2008 εργάζονταν στον τομέα επεξεργασίας και τυποποίησης της ελιάς, ως εργοδηγός παραγωγής, στις Καλύβες κοντά στη γενέτειρά του.
Ο 28χρονος Αντώνης Παπαδημητρίου έπρεπε να ζυγίσει τα πράγματα αφού ναι μεν το μεράκι για αθλητισμό κέρδιζε έδαφος, αλλά και οι τρέχουσες υποχρεώσεις δεν τον άφηναν σε ηρεμία εξακολουθώντας να κάνει δουλειές του ποδαριού.!
Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ
“”.. γράφθηκα σ ένα γυμναστήριο, άρχισα να προσέχω τον εαυτό μου, διατροφή , έπαιζα λίγο μπάσκετ…μέχρι που ένας φίλος μου είπε να τρέξουμε μέχρι το Βατοπέδι . Είναι 5χλμ απόσταση από την Ορμύλια. Όντως το κάναμε. Όταν φθάσαμε μου είπε να γυρίσουμε πίσω με τον ίδιο ρυθμό κι αν το κάνουμε αυτό 4 φορές είναι σαν να κάναμε Μαραθώνιο..
Η λέξη μάλλον ήταν μεγάλη για μένα. Απλά τον κοίταξα αν σοβαρολογεί ή όχι. Σοβαρολογούσε γιατί αυτός ήδη είχε κάνει Μαραθώνιο δύο φορές..””
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ
“”.. στην αρχή σκέφθηκα για συμμετοχή στα 5 ή 10χλμ. Λίγες μέρες μετά η ιδέα μπήκε στο μυαλό μου. Το επεξεργάσθηκα. Γράφτηκα στον σύλλογο ” Οξύθεμις” και τον Απρίλιο του 2009 έτρεξα στον Μαραθώνιο Μ. Αλέξανδρος. Έκανα 3ωρ 33′, αλλά το κυριότερο; Το ζιζάνιο μπήκε μέσα μου…””
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ
Αυτό ήταν!. Το κοντέρ άρχισε να γράφει αλλά συνάμα η προπόνηση έγινε προγραμματισμένη και συστηματική.
“.. πέρασα στο 2ο σκαλοπάτι. Με ανέλαβε ο Γιώργος Δούσης. Μού έδινε μέσω διαδικτύου προσαρμοσμένα προγράμματα. Οι προπονήσεις στο στάδιο της Ορμύλιας που δεν έχει βέβαια ταρτάν και τα πολλά χιλιόμετρα στους χωματόδρομους…””
ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΚΑΤΑ …10 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ!!
Ήταν θέμα χρόνου να καλυτερεύσει τις επιδόσεις του κι αν το 2009 έκανε 3ωρ. 33′ περνώντας τα 30 km σε 2ωρ 31′, το 2011 τερματίζει στην κλασική διαδρομή σε 2ωρ 38′, χαιρετίζοντας την είσοδό του πανηγυρικά στο κλάμπ των εχόντων κάτω από 3 ώρες σε Μαραθώνιο.
Έχει όμως συνέχεια η ιστορία…
Στο Χιούστον, το 2014, κάνει 2ωρ.24′.52″ και στο Ρότερνταμ το 2016, κάνει 2ωρ 22′.54″ που είναι ατομικό ρεκόρ και σταθεροποίηση στους 50 καλύτερους μαραθωνοδρόμους της χώρας μας. Ήδη έχει αλλάξει προπονητή αφού ο Δήμος Μαγγίνας τον σύστησε στον Νίκο Ψαρομιχελάκη από το 2012.
ΤΡΟΜΑΞΑ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ
“”.. ο Νίκος ήταν το τρίτο σκαλοπάτι των όσων πιστεύω. Με βρήκε δυνατό ως χαρακτήρα και μου πρόσθεσε τόσα χιλιόμετρα στην προπόνηση που τρόμαξα. Μιλούσαμε καθημερινά στο τηλέφωνο και μου εξηγούσε το γιατί θα πετύχω τους στόχους μου. Είχε ήδη αναδείξει πολλούς αθλητές και με ρώτησε.. Γιατί όχι εσύ;; Με πίστεψε και τον πίστεψα.. Έτσι ήρθαν οι παραπάνω χρόνοι.””
ΚΑΡΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ 60 ΜΗΝΩΝ
Ο Αντώνης Παπαδημητρίου έβλεπε τους χρόνους του να καλυτερεύουν , αλλά το χρόνο της ζωής του να φεύγει και την ανασφάλεια να γίνεται πονοκέφαλος ανησυχίας. Οι 60 μήνες με κάρτα ανεργίας είναι πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και ο Δήμος Πολυγύρου δεν κατάφερε να ανανεώσει την σύμβαση του στο πρόγραμμα κοινωφελούς χαρακτήρα, αν και το μεράκι του για αθλητισμό έφερε το Στάδιο της Ορμύλιας να ξαναφοράει τα γιορτινά του μετά το 1997 και το Ελλάς- Ρωσία στο ποδόσφαιρο…
Η κατά κάποιο τρόπο επαγγελματική του ενασχόληση, όπου ο ίδιος ρύθμισε την σχέση αυτή να συνδυάζεται με τον αθλητισμό, διεκόπη άδοξα και το σημείο “0” ήρθε πάλι εμπρός του.
“..Άφησα ένα περιθώριο μέσα μου. Το τρέξιμο το έχω σαν χόμπι πλέον. Έχω απεμπλακεί από το αγωνιστικό κομμάτι. Δεν θεωρώ ότι είναι επάγγελμα. Όταν μου λένε, ότι αυτός είναι πρωταθλητής τότε εγώ λέω ότι είναι μια χαμένη νεότητα..”
Ένα απαισιόδοξο συμπέρασμα ή μια αλήθεια με δόση απαισιοδοξίας; Τα παρατάει;
ΠΕΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
“..Όχι. Πορεύομαι αναζητώντας. Μου λένε ζηλεύεις; .Όχι , λυπάμαι.! Αν δεν βοηθήσεις αυτούς που δοξάζεις τώρα, είσαι λάθος..””
Τώρα πάλι μόνος!. Με τις σκέψεις του… Όπως το 2009.. Αλλά με άλλη φιλοσοφία. Με τα 43 χρόνια να βαραίνουν – όχι πάντως τα πόδια του- τις σκέψεις του για την επόμενη μέρα.
Κάπως έτσι μπήκε στα κοινά της γειτονιάς του με επίσημο τρόπο και με τη βούλα!. Χωρίς πολλά – πολλά, αναδείχθηκε πρόεδρος του ΣΔΥ Χαλκιδικής. Σύλλογος που αριθμεί 100 πάρα ένα μέλη !
Η Χαλκιδική των λίγων αθλητών , των αξιόλογων κατά καιρούς, του ενός – κι αυτό εγκαταλελειμμένο- σταδίου.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ
“”.. Ναι μπήκα μπροστά γιατί αγαπάω τον τόπο μου. Να βοηθήσω αλλά πρέπει να βοηθήσουν κι άλλοι. Το στάδιο της Ορμύλιας, στολίδι πριν 25 χρόνια, είχε γεμίσει τριβόλια. Πριν μερικούς μήνες δεν μπορούσες να περπατήσεις…όχι να τρέξεις !. Πως να έρθουν τα παιδιά να αγωνιστούν…Το 2019 είχε μπει στο πρόγραμμα ” Αντώνης Τρίτσης”, αλλά άγνωστο γιατί, σταμάτησε. Έχει 6 διαδρόμους για στίβο αλλά με κάρβουνο στρωμένους. Ενημέρωσα την Σοφία Σακοράφα που ήδη αναζήτησε την αιτία για το stop στο πρόγραμμα…
Ο αθλητισμός είναι η μεγάλη μου αγάπη Αυτός είναι ο τομέας μου. Μ ‘ αυτόν θέλω να ασχοληθώ. Να ζωντανέψουμε μια ολόκληρη περιοχή. Ήδη τρέχουν 20-25 άτομα διάφορης ηλικίας. Έχουν μπει στο σύλλογο δύο κοπέλες από τα ΤΕΦΑΑ με ειδικότητα τον Αθλητικό Τουρισμό…Πιστεύω πως αν δει ο κόσμος, οι υπεύθυνοι ,να κτίζεται κάτι όμορφο εδώ, θα εκτιμήσουν, θα έρθουν κοντά…””
Η ΔΙΑΦΟΡΑ
Αυτός ο Αντώνης Παπαδημητρίου, πάντως, διαφέρει από τον αθλητή- πρωταθλητή.
” Ναι είναι αλήθεια. Έχω κάνει στροφή..”
Με καμπανάκι;
“”…για τον βιοπορισμό μου, σίγουρα. Αναγνωρίζω την ηλικία μου…”
Τότε πως εξηγεί την παρουσία του στον Μαραθώνιο του Μιλάνου , που βάσει χρόνου πέρασε στην 1η θέση της λίστας των κορυφαίων για το 2023…
“..ο Μαραθώνιος σε βοηθάει να αδειάζεις το μυαλό σου. Κάνεις αυτό που θέλεις. Το χαίρεσαι. Ειδικά όταν νοιώθεις καλά. Έτσι ένοιωθα πριν την εκκίνηση. Μάλιστα πήγα με την γυναίκα μου , έτρεξε κι αυτή σε 4 ώρες.. Όμως μετε το 25ο χλμ δεν πήγαινα καλά. Δεν είχα τους ηλεκτρολύτες που ήθελα. Βλέπεις στους πάγκους τροφοδοσίας υπάρχουν υγρά , αλλά είναι για τους προσκεκλημένους δρομείς. Είχα gel στην ζώνη μου μήπως και το βγάλω μέχρι τέλος, αλλά…Θα μπορούσα 2.25…””
Η Saucony εξοπλίζει τον Αντώνη Παπαδημητρίου, η Named sports του δίνει ηλεκτρολύτες, ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Χαλκιδικής τον βοήθησε να αγωνισθεί στο Μιλάνο, όπως και αρκετοί ιδιώτες…
17ος ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ
Το επόμενο ραντεβού το όρισε στον 17ο Διεθνή Μαραθώνιο Μ. Αλέξανδρος bwin.
“..είναι αγώνας ιστορικής σημασίας αλλά και σημαντικός για μένα αφού από αυτόν χρείσθηκα μαραθωνοδρόμος. Πρόκληση γιατί έχω να τερματίσω 10 χρόνια. Αν και είναι πολύ κοντά στον αγώνα του Μιλάνου, θα το κάνω… Μπορεί εδώ να έχω το χρόνο που θέλω. Τα δύσκολα μου αρέσουν. Όταν όλα είναι εύκολα δεν κινούμαστε , δεν σκεφτόμαστε…””
Ο Αντώνης Παπαδημητρίου έχει αγωνισθεί σε 15 Μαραθωνίους ( 5 στην κλασική διαδρομή, 5 στον Μ. Αλέξανδρο, 3 στο Χιούστον, 1 στο Ρότερνταμ και 1 στο Μιλάνο).
Ο Αντώνης Παπαδημητρίου υπακούει στο σώμα του. Χωρίς την πίεση που ασκεί ένα πρόγραμμα. Αφαιρεί ψυχικούς και σωματικούς πόνους. Αναζητεί την εργασία ως πρώτο μέλημα αλλά χωρίς να χάνει τον αθλητικό του προορισμό.
“..υπάρχει ζωή και πρέπει να προχωρήσουμε..
Πηγή: atgm.gr
