Γράφει η Μορφούλα Ντέμπλα
Τα αδέρφια Τσικούρη από την Ορμύλια συνάντησε η Σουζάνα Καζάκα στην παραλία των Νέων Μουδανιών χαρίζοντας στο κοινό μία διαφορετική συνέντευξη με θέα το γαλάζιο!
Πρόκειται για δύο δίδυμους άνδρες τον Δημήτρη και τον Ανδρέα που τους ενώνει η ίδια αγάπη για τη μουσική: «Είμασταν τρίτη δημοτικού όταν ξεκινήσαμε την ενασχόλησή μας με τη μουσική. Το ερέθισμα προέκυψε καθώς προερχόμασταν από μία μουσική οικογένεια, ο μπαμπάς έπαιζε ακορντεόν!», λέει ο Δημήτρης κρατώντας με αγάπη την κιθάρα του.
«Θυμάμαι τότε ζηλέψαμε από κάποιον φίλο μας που αγόρασε μπουζούκι και έκανε μαθήματα. Έτσι και εμείς αρχίσαμε να πηγαίνουνε σε έναν δάσκαλο μουσικό, φίλο του πατέρα μας μαθαίνοντας πρακτικά, χωρίς πεντάγραμμο και νότες. Ήταν κάτι που μας ωφέλησε, διότι εξασκήσαμε τη μνήμη, το αυτί κ.α.», αναφέρει ο Ανδρέας κρατώντας το μπουζούκι του με χαρά.
Σύμφωνα με τον Ανδρέα έναν μουσικό δεν τον χαρακτηρίζουν μόνο οι νότες, αλλά απαιτείται και το ανάλογο ύφος για την κάθε μουσική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον ίδιο αποτελεί ο Τσιτσάνης, ο Ζαμπέτας και ο Χιώτης που όπως λέει τους διακρίνει και τους τρεις το διαφορετικό τους ύφος.
«Καθώς περνούσαν τα χρόνια αρχίσαμε να παίζουμε με τον μπαμπά…και αργότερα πήγαμε στο ωδείο, πραγματοποιώντας τις σπουδές μας. Εκεί καταπιαστήκαμε και με άλλα όργανα…», συνεχίζει να λέει ο Ανδρέας ενώ τονίζει πως η πορεία τους στο ταξίδι της γνώσης συνεχίζεται!
Δύο ταλαντούχοι μουσικοί με ποικίλα είδη μουσικής. Έντεχνα, λαϊκά, ροκ κομμάτια που οι αδερφοί Τσικούρη τα απογειώνουν. Ασταμάτητοι και ακούραστοι μας χαρίζουν απλόχερα το ταλέντο τους, το οποίο από ότι φαίνεται πηγάζει από τα βάθη της ψυχής τους.
«Η αλήθεια είναι πως η ροκ μουσική είναι μια πρόκληση για εμένα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε τα υπόλοιπα είδη μουσικής ή ότι τα ξεχωρίζουμε. Ξέρετε σημασία έχει η ανταπόκριση του κόσμου επάνω σε αυτό», δηλώνει ο Δημήτρης χαμογελώντας.
Από την άλλη ο Ανδρέας όπως αναφέρει η αγάπη του για το λαϊκό τραγούδι υπερισχύει: «Καθώς περνάνε τα χρόνια και αρχίζουμε να κατασταλάζουμε, εμένα με κέρδισε το λαϊκό, το παλιό λαϊκό τραγούδι. Ψάχνω να βρω πιο βαθιά τον πλούτο του λαϊκού τραγουδιού μέσα από παλιές εκτελέσεις και ηχογραφήσεις με σκοπό να διαφοροποιώ το στυλ μου και να δίνω στο κομμάτι κάτι από εμένα».
Όσο αφορά το είδος της μουσικής που κάθε φορά είναι διαφορετικό ο Ανδρέας σημειώνει πως «όπως προχωρούσε η ζωή, προχωρούσαμε και εμείς».
Από το 2000 και μετά οι αδελφοί Τσικούρη μπαίνουν δυναμικά στο χώρο της μουσικής πραγματοποιώντας διάφορες σημαντικές συνεργασίες και παίζοντας σε διάφορες μουσικές σκηνές…
«Η μεγαλύτερη συνεργασία για εμένα ήταν αυτή με τον Νίκο Παπάζογλου. Ωστόσο υπήρξαν και άλλες εξίσου σημαντικές, μερικές από τις οποίες κρατάνε μέχρι και σήμερα», τονίζει μεταξύ άλλων ο Ανδρέας Τσικούρης.
«Για εμένα μεγάλη στιγμή ήταν αυτή που παίξαμε μαζί με την Ξανθίππη Καραθανάση. Οι άνθρωποι που μας παρακολουθούσαν ήταν κυριολεκτικά, γαντζωμένοι επάνω στην εξέδρα και κλαίγανε από συγκίνηση…», λέει ο Ανδρέας ο οποίος σημειώνει πως στην πορεία όλων αυτών των χρόνων οι συνεργασίες με καλλιτέχνες της μουσικής σκηνής ήταν πολλές.
Τα όνειρα των δυο αδερφών είναι πολλά…ο κορονοϊός τους πήγε πίσω, όμως η ζωή και οι ευκαιρίες είναι πάντοτε μπροστά.
«Εύχομαι να είμαστε όλοι γεροί, να μπορούμε να παίζουμε και να χαρίζουμε στο κοινό που μας αγαπάει την συντροφιά μας μέσα από εκδηλώσεις κ.α. Αυτό είναι το όνειρο μου», υπογραμμίζει ο Δημήτρης.
«Μιας και παίζουμε μουσική καθαρά από αγάπη και από μεράκι το όνειρο μου είναι η δημιουργία μιας λαϊκής ορχήστρας, η οποία να πλαισιώνεται μόνο από Χαλκιδικώτες μουσικούς. Αυτή η ορχήστρα θα ήταν χαρά μου να βγει και προς τα έξω από τον νομό», λέει ο Ανδρέας γεμάτος ελπίδα για το μέλλον.
Οι δυο μουσικοί όπως αναφέρουν βρίσκονται σε ετοιμότητα για το επόμενο διάστημα μιλώντας με δήμους, περιφέρεια και συλλόγους, ώστε αν η υγειονομική κατάσταση το επιτρέψει να τους απολαύσει και πάλι το κοινό σε κάποια μουσικά δρώμενα.
«Ήδη κλείνουμε συμφωνίες, υπάρχει έκδηλο ενδιαφέρον. Ευελπιστώ να πάνε όλα καλά και να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε όλες αυτές τις συναυλίες που έχουμε κατά νου.», δηλώνει ο Δημήτρης Τσικούρης ενώ ο Ανδρέας λέει πως «ευχή του μουσικού είναι το κοινό που τον παρακολουθεί να τον προσέχει και να τον χειροκροτεί».
Μάλιστα ο Ανδρέας τόνισε και το ενδιαφέρον κάποιων ανθρώπων που έχουν πραγματικό μεράκι να κατασκευάζουν όργανα, απευθύνοντας τους ένα μεγάλο ευχαριστώ για την προσπάθεια που καταβάλουν.
Αυτά είναι λοιπόν, τα δίδυμα ταλαντούχα αδέρφια που αγαπάνε την αυθεντική μουσική και μέσα από το δικό τους μουσικό ταξίδι χαρίζουν στο κοινό μοναδικές στιγμές…Τόσο ίδιοι μα και τόσο διαφορετικοί συνάμα. Κάθε φορά όμως που βγαίνουν στη μουσική σκηνή θαρρείς πως συμβαίνει κάτι μαγικό: Οι κόσμοι τους συναντιούνται…και τότε ακριβώς γεννιέται η αγάπη. Η αγάπη και η δίψα για τη μουσική.
